#25. Mats Hummels / cz.4

Na dzisiejszym treningu nic mi się nie udawało. Nie potrafiłam najzwyczajniej trafić w piłkę ! Byłam
zamyślona. Myślałam cały czas o całej mojej sytuacji. Mats, jak na razie, nie odzywał się do mnie ani słowem. Cały czas szukałam go wzrokiem, ale on najwyraźniej unikał mojego spojrzenia. Z zamyślenia wyrwał mnie głos trenera :
- Dobra chłopaki, na dzisiaj koniec. Mieliście słomiany zapał. Poćwiczymy następnym razem. Idźcie się przebrać.
Wszyscy z wyjątkiem mnie ruszyli do szatni. Ja, jak zwykle musiałam, pod jakimkolwiek pretekstem przebierać się później. Udałam, więc, że ćwiczę rzuty wolne.:
- Co z tobą, Sebastian ? - zapytał trener - Nie najlepiej ci dziś szło. Musisz się postarać, jeżeli chcesz walczyć o pierwszy skład.
- Tak wiem. Staram się, ale dzisiaj jestem...trochę zmęczony.
- Jasne, zdarza się nawet najlepszym - uśmiechnął się trener
Swoją drogą bardzo go polubiłam. Był o wiele lepszy niż mój poprzedni trener. Prowadził ciekawe treningi i miał dobry kontakt ze wszystkimi graczami. Szkoda byłoby stracić tą fajną drużynę i trenera, ale może jednak trzeba się ujawnić ?! A nie wszytskich, jak to ujął Mats, oszukiwać. Z szatni wychodzili już wszyscy przebrani chłopcy. Ruszyłam zatem w jej kierunku. Weszłam, a z szatni jako ostatni wychodzili Louis i Mats.:
- Seba, gdzie ty byłeś ? Poczekamy na ciebie na zewnątrz. - powiedział Louis.
W odpowiedzi tylko kiwnęłam głową i zaczęłam się przebierać. Zmieniłam sportową bluzkę i spodenki na codzienne ciuchy, założyłam trampki i wyszłam.
- No nareszcie ! - wykrzyknął Louis
- No, już jestem, jestem. - zmusiłam się do uśmiechu. Nie mogłam przecież pokazywać, że coś jest nie tak.
- Jak wam się podobał dzisiejszy trening ? - podtrzymałam rozmowę.
- Mnie się dziś nic nie chciało, więc średnio, a tobie Mats - zapytał Louis
- Cudowny był - mruknął w odpowiedzi Hummels, przewracając oczami.
- Co jest Humm ? - zapytał Louis - Coś nie wyraźnie dziś wyglądasz, chcesz rutinoscorbin ? - roześmiał się.
- Daruj sobie, stary - warknął Mats
To co tu odstawiał, to była lekka przesada. Delikatnie mówiąc. To ja tu się staram zachowywać normalnie, a on zachowuje się jak nadąsany chłop. Strasznie mnie to denerwowało i nie mogłam ostatecznie się powstrzymać od wygarnięcia mu tego:
- Mats, możesz nie odstawiać tu jakiś szopek ?! To co dotyczy mnie to jedno, ale Louis zwyczajnie się ciebie o coś pyta, a ty nie możesz odpowiedzieć normalnie ?! - wykrzyczałam mu w twarz.
- Nie mogę
- To zacznij móc ! Mam tego dość. Mnie to sprawa  dostatecznie już dołuje, a ty zamiast mi pomóc, odstawiasz wielkiego, urażonego pana. Mam dość - krzyknęłam i ze łzami w oczach wybiegłam z stadionu.
- No leć za nią - usłyszłam za plecami głos Louisa.

***

(z perspektywy Matsa)

- No leć za nią - powiedział do mnie Louis

- Co ? Co? - miałem wrażenie, że się przesłyszałem - Skąd wiesz, że ona to... ona ?

- Stary, domyśliłem się. Tu nie trzeba wielkiej inteligencji. Najpierw  te tampony, pomyłki, przebieranie się jako ostatnia, a to tylko potwierdziło moje domysły. Nie znam całej tej sprawy - westchnął - Ale wynika z tego, że ona jest przebrana za chłopaka, a tobie coś w tej sprawie nie pasuje...Wyjaśnijcie sobie to, leć za nią. - powiedział Louis.

Nadal nie mogłem uwierzyć, że nawet Louis się domyślił, a ja nie. Postanowiłem pobiec za [T.I]. Chyba faktycznie trochę przesadzałem.

- Racja, Louis. Lecę to wyjaśnić - poklepałem go po ramieniu i sprintem ruszyłem za [T.I]

***

(z twojej perspektywy)

Zalana łzami podbiegłam do mojej klatki schodowej. Przez łzy i trzęsące się ręce nie potrafiłam znaleźć klucza w torbie treningowej. Usłyszałam za sobą czyjeś kroki. Otarłam łzy, aby (prawdopodobnie) sąsiedzi nie zobaczyli mojego smutku. Odwróciłam się i zobaczyłam przed sobą...Matsa:

- [T.I] - krzyknął

- Idź stąd - powiedziałam stanowczo.

- Nie, chwila, poczekaj. Przepraszam, przepraszam, że źle to odebrałem. Masz rację, powinienem był ci pomóc, a nie utrudnić..Przemyślałem to i owszem oszukałaś nas wszystkich, ale chciałaś tylko spełnić swoje marzenia, tak jak ja spełniam swoje...- otarł moją łze. Spuściłam wzrok, ale Mats podniósł moją głowę, chwytając mnie za podbródek.

- Wybacz mi - jego oczy zaszkliły się od napływających łez.

- Cieszę się, że zrozumiałeś dlaczego to zrobiłam - powiedziałam - Postanowiłam już, że na następnym treningu wszytko wytłumaczę i opowiem...

- Jak dla mnie - przerwał mi Mats - Nadal możesz być Sebastianem.

- Serio ? - zaskoczyłam się

- Serio, ale pod jednym warunkiem.

- Jakim ?

- Że Sebastianem będziesz tylko na treningach, a dla mnie będziesz [T.I], bo nie mam zamiaru całować się z chłopakiem - uśmiechnął się i chwilę później złączył nasze usta w pocałunku

SARA

proszę bardzo i przepraszam, że tak długo, ale brak weny. Ostatni - 4 już Hummelsik.;) Może być, czy nie bardzo ?