#29. Marco Reus

Dedykacja dla Gabi Reus. Mam nadzieję, że ci się spodoba ;)

***

- Pobudka - usłyszałam głos, który wybudził mnie ze snu.

Otworzyłam jedno oko i zamruczałam sennie:

- Przecież jest sobota - powiedziałam.

Poczułam nad sobą oddech i chwilę później słodki pocałunek na moich ustach.

- Wstawaj, kochanie - szepnął mój chłopak.

- Marco, o co chodzi, czemu mnie budzisz ? - pytałam odwracając się w jego stronę.

- Wstań, to zobaczysz - uśmiechnął się.

Otarłam senne oczy i przeciągnęłam się. Teoretycznie już nie spałam, ale mój mózg jeszcze nie pracował.

- Powiedz mi o co chodzi - nalegałam

- Musisz zobaczyć na własne oczy - stwierdził. Uśmiech nadal nie znikał mu z twarzy. Pogładził mnie lekko po policzku. Zmarszczyłam brwi w skupieniu. O co mogło mu chodzić ? Nie miałam zielonego pojęcia. Przyglądałam mu się z uśmiechem. Uwielbiałam rano jego rozrzucone na wszystkie strony włosy. Całego go uwielbiałam. I nie wiem czemu, bardziej podobał mi się w tych nieułożonych włosach, niż w idealnie postawionej fryzurze. Chyba dlatego, że rankiem był mój i tylko mój i to mi się najbardziej podobało.:

- Nie wiesz co dziś za dzień ? - zapytał Marco.

Myślałam chwilę. A właśnie! Teraz rzeczywiście mnie olśniło. Chyba mój mózg zaczął pracować. Przecież dzisiaj mija rok od naszej pierwszej randki.:

- Nie wiem - udałam zdziwioną - Dzień jak każdy inny - wzruszyłam ramionami.

- Serio nie wiesz ? - zapytał smutno.

- No, nie wiem, Marco. Oświeć mnie - powiedziałam

- A nie, jak nie wiesz to trudno - zrezygnowany  wzruszył ramionami

Tymczasem ja wybuchnęłam głośnym śmiechem.

- Wiem, Marco! Przecież dziś jest rocznica naszej pierwszej randki.

Marco odwrócił się do mnie energicznie.:

- Aj ty! Jak mogłaś mnie tak wrobić ? - udawał rozwścieczonego, ale uśmiech sam cisnął mu się na usta.

- Przepraszam, Marco, ale wyglądasz tak słodko, gdy się smucisz.

Marco przybliżył się do mnie i pocałował mnie w szyję.:

- Dobra, przeprosiny przyjęte, ale tylko ten jeden dzień będziesz bezkarna, w rocznicę - uśmiechnął się - A teraz wstawaj - wyciągnął mi spod głowy poduszkę.

- Ej! No dobra, już idę, idę - powiedziałam i wstałam z łóżka.

Nie zdążyłam nawet dojść do łazienki, a już zauważyłam, że w salonie czeka przyszykowane dla nas obojga śniadanie i przy oknie wisi mały transparent "Kocham cię, [T.I]". Tylko Marco gdzieś zniknął. Nagle poczułam czyjąś dłoń na swoim ramieniu.Odwróciłam się i zobaczyłam przed sobą Marco:

- [T.I] - powiedział - Miało być romantycznie i chciałem powiedzieć ci coś po francusku, ale ten język...jest dla mnie za trudny. To dla ciebie - wyciągnął rękę zza pleców, a w niej trzymał różę.

- Nie szkodzi, po francusku czy nie i tak jest wystarczająco romantycznie - powiedziałam z uśmiechem, po czym skoczyłam na niego i pocałowałam go namiętnie. Marco złapał mnie zaskoczony, w ostatniej chwili, ale od razu odwzajemnił pocałunek.

SARA