#7. Marco Reus

Marco od zawsze był moim przyjacielem. Spędzaliśmy wspólnie czas już od kołyski, kiedy to nasze matki poznały się w szpitalu. Lubiliśmy wspólne oglądanie filmów, więc postanowiliśmy oglądać wybrane filmy kolejno na wszystkie litery alfabetu. Spotykaliśmy się co drugi dzień. Dziś byliśmy przy literze ”C” :

- Hej [T.I] – przywitał mnie ciepłym uśmiechem, gdy otworzyłam drzwi. – Przyniosłem „Charlie St.Cloud”

- Cześć. Bardzo fajny film, już go widziałam – uśmiechnęłam się

Marco spojrzał na mnie lekko rozczarowany

- No cóż, szkoda, że nie mogłem pokazać ci go jako pierwszy.

- Nie żałuj. Uwielbiam ten film. Chętnie obejrzę go z tobą jeszcze raz.

Weszliśmy dalej. Marco usiadł na kanapie w salonie. Na stoliku leżały przygotowane przeze mnie zakąski – popcorn i soki ze świeżych owoców.

- Wiesz co sobie myślałem ? Moglibyśmy zgodnie z literą przygotowywać też przekąski.

Spojrzałam na niego :

- Hmm, dobra możemy tak zrobić następnym razem – przyznałam – Wyobraź więc sobie, że to nie jest popcorn i soki tylko jakiś copcorn lub coś podobnego na „c”

Zaśmialiśmy się równocześnie. Zaczął się film. Nie lubię patrzeć sama, bo wtedy nie ma z kim podzielić się wrażeniami dotyczących tego co się ogląda. Z Marco było idealnie. Wymienialiśmy się opiniami i śmialiśmy się. Czasem wydaje mi się, że nasza więź jest silniejsza niż tylko przyjaźń. Choć być może to tylko moje odczucie. Robiło się coraz później, a ja robiłam się senna. Położyłam głowę na ramieniu przyjaciela i oglądałam dalej :

- Uwielbiam tego aktora ! – zagadnęłam – Jest taki przystojny

Marco  prychnął:

- Ee tam … nie jest wcale taki przystojny. Tamta aktorka jest niesamowita.

- Ee tam… nie jest wcale taka ładna. – naśladowałam go po czym dostałam kuksańca w ramię i zaśmiałam się głośno :

- No co ? Przecież nie jest aż taka piękna

- Może nie aż tak jak ty – spojrzał na mnie z uśmiechem

- Dobra, dobra, nie żartuj sobie ze mnie Marco

- [T.I] ja nie żartowałem

Zaskoczyło mnie to, czy on też czuł do mnie coś więcej ? :

- Marco mogę cię o coś spytać ?

- Właśnie spytałaś – uśmiechnął się

Przewróciłam oczami :

- Racja, ale jeszcze jedno pytanie

- Mnie możesz o wszystko zapytać – powiedział poważnie – Coś się stało ? – zapytał z troską

- Nie, nic, to znaczy w sumie tak, tylko nie wiem jak to ująć w słowa.

Marco zbliżył się i nieoczekiwanie złożył na moich ustach słodki pocałunek:

- Czasami słowa są zbędne – powiedział z uśmiechem 

SARA